not much to say

gece 3te juno izlerken garip bir haleti ruhiye içine girmek. filmin sonunda hüngür hüngür ağlamak. niye ağladım ki ne salağım lan diye düşünürken sızmak. bilinçaltının sıçması. bütün gün ölü gibi dolaşmanı sağlayacak rüyalar görmek. 5 saatlik uykunun ardından acı içinde uyanmak ve deli gibi üşümek. kaynar suyla duş almak ve hayalet gibi süzülerek dışarı çıkmak. sonra arkadaşının suratındaki aptal sırıtışı ve mutluluğu görünce kendine gelmek. sevinmek. gene de hayat güzel be.